بر اساس قانون بازار اوراق بهادار جمهوري اسلامي ايران (ماده ۱ بند ۲۰)، صندوق سرمايه گذاري به شرح زير تعريف شده است: «نهادي مالي است كه فعاليت اصلي آن سرمايه گذاري در اوراق بهادار مي باشد و مالكان آن به نسبت سرمايهگذاري خود، در سود و زيان صندوق شريكاند
صندوقهای سرمایهگذاری واسطههاي مالي هستند كه منابع مالي اشخاص و شركتها را جمع آوري كرده و در سبد متنوعي از اوراق بهادار سرمايه گذاري ميكنند. افرادي كه سهام صندوقهاي مشترك سرمايهگذاري را خریداری میکنند همان مالكان يا سهامداران هستند. وجوه دریافتی از اینگونه افراد در تركيب متنوعي از اوراق بهادار شامل سهام، اوراق قرضه، ابزارهاي كوتاه مدت بازار پول و داراييهاي ديگر سرمایهگذاری میشوند.
سرمایهگذاری در صندوقهای مشترک دارای مزایایی میباشند از جمله:
- برخورداری از کارشناسان حرفه ای بازار سرمایه و استفاده از نرم افزارهای مربوطه
- سادگي در ســرمــايــهگــذاري بــراي ســرمــايـهگـذاران جـزء
- سرمایهگذاری در سهام، گواهیهای سپرده و اوراق مشارکت همزمان، جهت کاهش ریسک سرمایهگذار بوسیله متنوع سازی پرتفوی سرمایه گذاری
- کاهش ریسک نقد شوندگی در صندوق سرمایه گذاری مشترک در مقایسه با سرمایه گذاری مستقیم در سهام که در این بازار بعضا بدلیل بسته بودن نماد و یا وجود صف امکان معامله در هر لحظه وجود ندارد.
هزينه هاي قابل پرداخت از محل دارایی های صندوق عبارتند از :
هزينه هاي تأسيس، هزينه هاي برگزاري مجامع صندوق، كارمزد مدير، كارمزد متولي، كارمزد ضامن،حق الزحمة حسابرس، حق الزحمه و كارمزد تصفية صندوق، حق پذيرش و عضويت در كانون ها و کارمزد صدور و ابطال از جمله هزینههایی هستند که مستقیماً توسط سرمایهگذار پرداخت شوند
حداقل و حداكثر واحدهاي سرمایهگذاري نزد سرمایهگذاران:
ارزش مبنای هر واحد سرمایهگذاری برابر ۱,۰۰۰,۰۰۰ ریال است. تعداد واحدهای سرمایهگذاری هر سرمایهگذار در هر زمان، حداقل ۱۰ واحد سرمایهگذاری و حداكثر ۵% حداکثر واحدهای سرمايهگذاري خواهد بود.
بر گرفته از سایت کار گزاری ابان