عدالت در توزیع درآمد مؤسسات حسابرسی
غلامرضا شجری
امروزه یکی از مشکلاتی که مؤسسات حسابرسی از آن رنج می‌برند این است که چرا بعضا توزیع عادلانه‌ای در سطح درآمدی مؤسسات براساس شایستگی و توان و ظرفیت کاری آنها وجود ندارد، همه جا سخن از بالابودن ظرفیت خدمات حسابرسی در کشور است و هر روز نیز این ظرفیت روبه‌گسترش است چون فضای امن اقتصادی ضرورت شفافیت را محرز می‌سازد و تداوم این روند به نوبه‌خود نیازمند اعتبار دهی و حسابرسی است، پس به چه دلیل در مؤسسات هم‌رتبه، یکی قادر به سرمایه‌گذاری بلند و کوتاه‌مدت است و دیگری خیر؟
اگرچه باید پذیرفت عواملی مانند قدمت، خوش‌نامی و کیفیت در این بین بی‌تأثیر نیستند اما آنچه مؤسسات حسابرسی را نگران کرده، کاریابی براساس معیارهای غیرمتعارف است.چندی پیش تصویر نامه یکی از سازمان‌ها خطاب به زیر مجموعه‌هایش را دیدم مبنی بر تکلیف آنها در انتخاب حسابرس خود از بین ۳مؤسسه حسابرسی خاص، این اقدام، سؤالی را در ذهن متبادر می‌کرد که چرا از میان ده‌ها مؤسسه حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی که معتمد بورس هم هستند، انتخاب حسابرس محدود به چند مؤسسه شده؟
در یک محیط حرفه‌ای چه ارتباطی می‌تواند منجر به این محدودیت شده باشد؟ از ارکان صلاحیت دار جامعه حسابداران رسمی تقاضا داریم نسبت به چنین مواردی حساسیت ویژه‌ای داشته باشد تا شاهد بی‌عدالتی در توزیع درآمد مؤسسات حسابرسی براساس مبانی غیرمتعارف نباشیم.
حسابدار رسمی – مدرس دانشگاه
منهبع : همشهري
