چرا باید به سرمایه گذاری در بورس جدی تر نگریست؟
بسیاری از صنایع و کارخانجاتی که در زمانی دور در ایران تشکیل شده اند، با توجه به برابری ارزش ریال و دلار کنونی، دیگر امکان ساخت همانندی برای آنها وجود نخواهند داشت و یا حتی اگر چنین نیز باشد، با صرف هزینه ای معادل ده ها برابر آنچه آن زمان صرف شده ایجاد خواهند شد.
.
بورس اوراق بهادار تهران به عنوان محلی برای سرمایه گذاری هنوز برای بسیاری از مردم که شناختی از بازارهای مدرن و نو ندارند ناشناخته و ترسناک است. آنان به سرمایه گذاری در بورس به مثابه سرمایه گذاری در اوراقی می نگرند که در واقعیت فاقد ارزش هستند. اگر به آنان بگویید که در فلان نقطه کشور زمینی با متراژ آماده معامله است، گاه بدون تفکر حاضر به پرداخت مبلغ برای خرید آن هستند، حال آنکه چنین اتفاقی در مورد اوراق بهادار کمتر رخ می دهد.
.
با این اوصاف به نظر می رسد واقعیت چیز دیگری است، واقعیت این است که بسیاری از مردم ایده و تصوری از “مشارکت جمعی” بر روی یک فعالیت تولیدی و یا خدماتی – سهامی عام- ندارند و یا اگر شناختی هم باشد، در واقع چنین دیدی ندارند که بسیاری از شرکتهای موجود در بورس دارای پتانسیل های سرمایه ای، همانند زمین، تجهیزات، ماشین آلات و بطور کلی “ثروت” هستند.
.
برای درک بیشتر این موضوع کافی است آنان را به یک سفر علمی در کارخانه هایی مانند ذوب آهن، فولاد مبارکه، پتروشیمی ها، سیمانی ها و ده ها و صدها کارخانه دیگر ببرید تا با چشمان خود ثروت انباشته شده موجود در این واحدها را نظاره کنند. ده ها هکتار زمینی که با گشاده دستی برای ایجاد چنین کارخانه هایی بکار گرفته شده اند دیگر برای ایجاد هیچ واحدی استفاده نخواهند شد.
.
به طور کلی بسیاری از صنایع و کارخانجاتی که در زمانی دور در ایران تشکیل شده اند، با توجه به برابری ارزش ریال و دلار کنونی، دیگر امکان ساخت همانندی برای آنها وجود نخواهند داشت و یا حتی اگر چنین نیز باشد، با صرف هزینه ای معادل ده ها برابر آنچه آن زمان صرف شده ایجاد خواهند شد.
.
بطور مثال در حال حاضر برای ایجاد کارخانه ای در صنعت سیمان با ظرفیت سالانه یک میلیون تن، نیاز به رقمی معادل ۸۰ میلیون دلار است. یعنی معادل ۲۵۶ میلیارد تومان با احتساب برابری دلار به ریال در محدوده ۳۲۰۰۰ ريال و البته میزان خواب سرمایه به طور متوسط سه سال تا زمان بهره برداری – هر سال ۲۰ درصد بهره بانکی – که رقمی در مجموع حدود ۴۱۰ میلیارد تومان را شامل می شود. حال شما می توانید در نظر بگیرید که برای ایجاد کارخانه ای ۳ میلیون تنی به چه مبلغ هنگفتی از پول نیازمندید؟ بیش از ۱۲۰۰ میلیارد تومان .!!!
.
حال با نگاهی این چنینی می توان به درک بهتری از سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار رسید. البته این نکته نیز حائز اهمیت به نظر می رسد که آنچه برای این سهام ارزش آفرین خواهد بود، نوع نگاه سرمایه گذاران و نهادهای مالی به صنایع مذکور است.
.
حال آنکه بسیار دشوار است تا زمان ورود سرمایه، نهاد های مالی و توجه آنان به این صنایع را به عنوان یک سرمایه گذاری مطمئن پیش بینی کرد. اما می توان یقین داشت که دیر یا زود این صنایع جایگاه خود را در بازار سرمایه کشور پیدا خواهند کرد و مورد توجه نهادهای مالی و بسیاری از مردمی که به دنبال محل امنی برای سرمایه گذاری میان مدت و دراز مدت می گردند قرار خواهند گرفت.
.
با چنین نگاهی آیا هنوز هم فکر می کنید سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران توأم با ریسک های فراوانی است؟…
.
همایون امکانیان
بورس نیوز
.
