مقایسه عیدی کارکنان طی ۱۸ سال گذشته با شاخص تورم نشان میدهد که قدرت خرید این مبلغ در سالهای اخیر بهشدت کاهش یافته است. روند افزایش عیدی رسمی، همگام با رشد نرخ تورم نبوده و در نتیجه، ارزش واقعی آن کاهش چشمگیری داشته است.
تحلیل دادهها:
در سال ۱۳۸۵، عیدی پرداختی قدرت خرید بیشتری نسبت به هزینههای اساسی داشت.
از دهه ۱۳۹۰ به بعد، افزایش نرخ تورم موجب شد که رشد مبلغ عیدی نتواند کاهش ارزش پول ملی را جبران کند.
در سال ۱۴۰۳، عیدی کارکنان در مقایسه با هزینههای معیشتی، به پایینترین سطح خود رسیده است.
نتیجهگیری:
عیدی کارکنان که زمانی بهعنوان کمکهزینهای برای بهبود معیشت در پایان سال در نظر گرفته میشد، امروز بخش ناچیزی از هزینههای زندگی را پوشش میدهد.
این روند نشاندهنده لزوم بازنگری در سیاستهای حمایتی و تعدیل عیدی بر اساس نرخ تورم واقعی است.
سال ۱۳۹۳ حداقل دستمزد کارگران ۸۱ درصد قیمت سکه بود؛ امسال به ۱۸ درصد کاهش یافته
برای احیای قدرت خریدی که دستمزد کارگران در سال ۱۳۹۳ داشته، امروز باید هر کارگر حداقلبگیر و دارای دو فرزند، نزدیک ۴۹ میلیون تومان حقوق بگیرد، اما آنچه به چنین کارگری در پایان ماه پرداخت میشود فقط ۱۰ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان وجه رایج مملکت است!