- ACCPress.com – تازه های حسابداری - http://www.accpress.com/news -

آیین نامه معافیت کارگاه های کوچک دارای کمتر از ده نفر کارگر از شمول برخی از مقررات قانون کار ، موضوع ماده (۱۹۱) قانون کار

هيات وزيران در جلسه مورخ ۲۹/۱۰/۱۳۸۱ بنا به پيشنهاد شوراي عالي كار ، موضوع نامه شماره ۷۶۱۷۴ مورخ ۱۴/۱۰/۱۳۸۱ وزارتخانه هاي كار و امور اجتماعي ، امور اقتصادي و دارايي ، بازرگاني ، صنايع و معادن و سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور و به استناد ماده (۱۹۱) قانون كار [1]– مصوب ۱۳۶۹- تصويب نمود :

 

ماده ۱- موارد استثنا و معافيت كارگاه هاي كوچك كمتر از ده نفر از قانون كار به شرح زير تعيين مي گردد :

تبصره ماده (۱۰) ، ماده (۱۲) ، ماده (۱۶) ، ماده (۱۷) ، ماده (۱۸) ، ماده (۱۹) ، ماده (۲۶) ، ماده (۲۷) ، ماده (۲۸) ، ماده (۲۹) ، ماده (۳۱) ، ماده (۳۲) ، ماده (۴۸) ، ماده (۴۹) ، ماده (۵۰) ، ماده (۵۱) ، ماده (۵۶) ، ماده (۵۸) ، ماده (۶۲) ، ماده (۶۴) ، ماده (۶۵) ، ماده (۶۶) ، ماده (۷۳) ، ماده (۷۷) ، ماده (۸۱) ، ماده (۸۲) ، ماده (۱۱۰) ، ماده (۱۴۹) ، ماده (۱۵۰) ، ماده (۱۵۱) ، ماده (۱۵۲) ، ماده (۱۵۳) ، ماده (۱۵۴) ، ماده (۱۵۵) ماده (۱۵۶) ، ماده (۱۷۳) در ارتباط با مواد (۱۵۲) الي (۱۵۵) و ماده (۱۷۵) در ارتباط با ماده (۸۱) قانون كار .

ماده ۲- مدت معافيت از شمول مواد ياد شده سه سال تعيين مي گردد .

تبصره- تشكيلات كارگري و كارفرمايي مي توانند دو ماه قبل از انقضاي مدت معافيت نسبت به تمديد يا عدم تمديد آیين نامه و يا اصلاحات احتمالي آن براي طول مدت معافيت نظرات مشترك خود را به شوراي عالي كار اعلام نمايند .

ماده ۳- روابط بين كارگر و كارفرما در زمينه بعضي از مواد مستثني شده به شرح زير خواهد بود :

۱- در صورتي كه قرارداد كار كتبي باشد قرارداد در سه نسخه تنظيم كه يك نسخه نزد كارگر و يك نسخه نزد كارفرما و نسخه ديگر به واحد كار و امور اجتماعي محل ارسال مي گردد .

۲- هر گونه تغيير در وضعيت مالكيت كارگاه از قبيل فروش يا انتقال به هر شكل ، ادغام در كارگاه ديگر ، فوت مالك و امثال اينها در رابطه قرارداد كارگر و كارفرما موثر نمي باشد و كارفرماي جديد قائم مقام تعهدات و حقوق كارفرماي قبلي خواهد بود .

۳– قرارداد كارگري كه توقيف مي گردد و توقيف وي منتهي به حكم محكوميت نمي شود در مدت توقيف به حال تعليق در مي آيد و كارگر پس از رفع توقيف به كار خو باز مي گردد. چنانچه كارفرما به دليل توقيف كارگر بيشتر از (۱۵) روز از ارجاع كار به كارگر خودداري نمايد ، موظف است سنوات خدمت وي را به ميزان هر سال سابقه كار معادل يك ماه آخرين حقوق پرداخت نمايد .

۴– چنانچه توقيف كارگر به سبب شكايت كارفرما باشد و اين توقيف در مراجع قانوني منتهي به حكم محكوميت نگردد مدت آن جزو سابقه خدمت كارگر محسوب مي شود و كارفرما مكلف است مزد و مزاياي وي را در مدت مذكور پرداخت و وي را مشغول به كار نمايد و چنانچه كارفرما پس از پرداخت مزد و مزاياي مدت توقيف به هر دليل حاضر به ادامه كار كارگر نباشد و در مورد ميزان مزاياي پايان كار بين كارگر و كارفرما توافقي حاصل نشود مراجع حل اختلاف پيش بيني شده در قانون كار مي توانند با توجه به اوضاع و احوال طرفين به نسبت هر سال سابقه كار حقوقي معادل (۴۵)  تا (۷۵) روز تحت عنوان مزاياي پايان كار تعيين و به نفع كارگر اقدام به صدور راي نمايند .

۵- در دوران خدمت نظام وظيفه قرارداد كار به حال تعليق در مي آيد ولي كارگر بايد حداكثر تا دو ماه پس از پايان خدمت به كار سابق خود برگردد و چنانچه شغل وي حذف شده باشد كارگر مستحق دريافت سنوات خدمت به ميزان سالي يك ماه آخرين حقوق خواهد بود .

۶– هر گاه كارگر آیين نامه انضباطي كارگاه را كه به تاييد وزارت كار و امور اجتماعي رسيده است به تشخيص مراجع حل اختلاف نقض نمايد ، كارفرما حق دارد با وي قطع همكاري نموده و سالي يك ماه حقوق به عنوان سنوات خدمت به وي پرداخت نمايد و چنانچه كارفرما بدون علت با كارگر قطع همكاري نمايد و كارگر و كارفرما در مورد مزاياي پايان كار به توافق نرسند كارگر حق دارد به مراجع حل اختلاف پيش بيني شده در قانون كار اقامه دعوي نموده و مراجع مذكور مي توانند با توجه به اوضاع و احوال طرفين به نسبت هر سال سابقه كار حقوقي بين (۴۵)  تا (۷۵) روز تحت عنوان مزاياي پايان كار تعيين و به نفع كارگر اقدام به صدور راي نمايند.

۷- چنانچه خاتمه قرارداد كار به لحاظ از كارافتادگی كلي و يا بازنشستگي كارگر باشد كارفرما بايد بر اساس آخرين مزد كارگر به نسبت هر سال سابقه خدمت ، حقوقي به ميزان ۳۰ روز مزد به وي پرداخت نمايد .

۸- مدت كار روزانه كارگران بر اساس توافق طرفين تعيين مي گردد مشروط به اين كه مدت کار در هفته از ۴۴ ساعت و در چهار هفته متوالي از (۱۷۶) ساعت تجاوز ننمايد .

۹– هر گاه به موجب قرارداد كار ، كار به صورت شب كاري صورت گيرد به اين قبيل كارگران (۱۰) درصد علاوه بر مزد به عنوان فوق العاده شب كاري و نوبت كاري پرداخت خواهد شد.

۱۰- روز جمعه روز تعطيل هفتگي كارگران با استفاده از مزد مي باشد . چنانچه در كارگاهي حسب نوع كار يا ضرورت كار ، تعطيل روز جمعه ميسر نباشد يك روز ديگر در هفته به عنوان تعطيلي هفتگي تعيين خواهد شد .

۱۱- مرخصي استحقاقي سالانه با استفاده از حق السعي (۲۱) روز كاري است و روزهاي تعطيل رسمي و تعطيل هفتگي جزو مرخصي منظور نخواهد شد .

۱۲- مرخصي استحقاقي سالانه كارگراني كه به كارهاي سخت و زيان آور اشتغال دارند (۲۴) روز كاري خواهد بود .

۱۳- كارگر تنها مي تواند پنج روز ازمرخصي استحقاقي سالانه خود را ذخيره نمايد .

۱۴- كليه كارگران در موارد زير حق برخورداري از يك روز مرخصي با استفاده از حق السعي را دارند .

الف- ازدواج دايم .

ب- فوت همسر ، پدر ، مادر و فرزندان .

                            معاون اول ریيس جمهور- محمدرضا عارف

—————————————————————————————————————————————————

تمديد آیین نامه معافیت کارگاه های کوچک دارای کمتر از ده نفر کارگر از شمول برخی از مقررات قانون کار ، موضوع ماده (۱۹۱) قانون کار

هيات وزيران در جلسه مورخ ۱۳۸۴/۱۰/۱۸ بنا به پيشنهاد شماره ۹۷۹۵۹ مورخ ۱۳۸۴/۱۰/۱۷ وزارت کار و امور اجتماعي و به استناد ماده (۱۹۱) قانون کار جمهوري اسلامي ايران – مصوب ۱۳۶۹-تصويب نمود:

تصويب نامه شماره۵۶۳۹۲/ ت ۲۷۹۲۹ هـ مورخ ۱۳۸۱/۱۱/۷ ،موضوع موارد استثناء و معافيت کارگاههاي کوچک کمتر از ده نفر از قانون کار به مدت سه سال تمديد مي شود.

   معاون اول ریيس جمهور– پرويز داودي

———————————————————————————————————————————————-

راي شماره ۲۴۸ الي ۲۵۰ هيأت عمومي ديوان عدالت اداري درخصوص ابطال قستمهائي از ‏تصويب‌نامه هيأت‌وزيران راجع به معافيت ‏كارگاههاي كوچك كمتر از ۱۰

رأي شماره ۲۴۸ الي ۲۵۰ هيأت عمومي ديوان عدالت اداري درخصوص ابطال قستمهائي از ‏تصويب‌نامه شماره ۵۶۳۹۲/ت۲۷۹۲۹هـ مورخ ۷/۱۱/۱۳۸۱ هيأت‌وزيران راجع به آيين‌نامه مورد اعتراض در باب تعيين موارد استثناء و معافيت ‏كارگاههاي كوچك كمتر از ۱۰ نفر كارگر

تاريخ: ۱۷/۴/۱۳۸۶
شماره دادنامه: ۲۴۸ الي ۲۵۰ ‏
كلاسه پرونده: ۸۴/۷۱۹، ۸۵/۲۷ـ۴۴۰‏
مرجع رسيدگي: هيأت عمومي ديوان عدالت اداري.‏
شكات: آقايان ۱ـ محمد اديب‌نيا ۲ـ رضا جعفري.‏
موضوع شكايت و خواسته: ابطال قستمهائي از تصويب‌نامه شماره ‏‏۵۶۳۹۲/ت۲۷۹۲۹هـ مورخ ۷/۱۱/۱۳۸۱ هيأت‌وزيران.‏
مقدمه: شكات به شرح دادخواستهاي تقديمي اعلام داشته‌اند، هيأت محترم وزيران ‏طي تصويب‌نامه مورد شكايت موادي را به تصويب رسانده كه با امعان نظر به توضيحات ‏ذيل‌الذكر ماده يك، ماده ۲ و بند يك و قسمتي از بند ۴ و قسمت آخر بند ۶ و بندهاي ۹ ‏و ۱۳ و ۱۴ ماده ۳ آن خلاف اصول مصرح قانون كار مصوب سال ۱۳۶۹ بوده كه به‌استناد ‏اصول ۱۷۰ و ۱۷۳ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تقاضاي ابطال آنها را مي‌نمايم.

‏‏۱ـ در بند ۱ ماده ۳ تصويب‌نامه اذعان شده: قرارداد كتبي كار در سه نسخه تنظيم و … كه ‏اين امر برخلاف تبصره ماده ۱۱ قانون كار مصوب سال ۱۳۶۹ كه تنظيم قراردادها را در ۴ ‏نسخه مورد تاكيد قرار داده است، مي‌باشد.

۲ـ بند ۴ ماده ۳ تصويب‌نامه اذعان داشته ‏است: چنانچه توقيف كارگر به سبب شكايت كارفرما باشد و … و در مورد ميزان مزاياي ‏پايان كار بين كارگر و كارفرما توافقي حاصل نشود، مراجع حل اختلاف پيش‌بيني شده در ‏قانون كار مي‌توانند با توجه به اوضاع و احوال طرفين به نسبت هر سال سابقه كار، حقوقي ‏معادل ۴۵ تا ۷۵ روز تحت عنوان مزاياي پايان كار تعيين و به نفع كارگر اقدام به صدور ‏رأي نمايند. در حاليكه طبق دو اصل ۵۸ و ۷۱ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران وضع ‏قانون و قواعد آمره موجب حق و تكليف و الزامات اشخاص در عموم مسائل به قوه مقننه ‏ويا مأذون از قبل قانونگذار اختصاص دارد النهايه اضافه‌نمودن ۷۵ روز برخلاف نص صريح ‏ماده ۲۵ قانون كار كه حداكثر ۴۵ روز را مورد تاكيد قرار داده است، صحيح نمي‌باشد.

‏‏۳ـ ‌قسمتي از بند ۶ ماده ۳ برگرفته از ماده ۲۷ قانون كار بوده و هيأت محترم وزيران در ‏اين بند مشابه بند ۴ ماده ۳ تصويب‌نامه برخلاف قانون دست به قانونگذاري زده و در ‏قسمت پاياني اين بند در مورد عدم رعايت و نقض آيين‌نامه انضباطي كارگاه كه از سوي ‏كارگر واقع نشده باشد و كارفرما بدون علت با كارگر قطع همكاري نمايد، كارگر را ‏مستحق دريافت حقوقي بين ۴۵ روز تا ۷۵ روز تحت عنوان مزاياي پايان كار به نسبت هر ‏سال سابقه كار دانسته كه اين امر خارج از حدود اختيارات هيأت محترم وزيران و قابل ‏ابطال به‌نظر مي‌رسد.

۴ـ بند ۹ ماده ۳ تنها ۱۰% علاوه بر مزد به عنوان فوق‌العاده ‏شب‌كاري و نوبت كاري براي كارگر در نظر گرفته است در حالي كه به موجب ماده ۵۶ ‏قانون كار، كار در نوبتهاي كاري صبح و عصر مشمول ۱۰% و در نوبتهاي كاري صبح ‏وعصر و شب ۱۵% و در صورتي كه نوبتها به صبح و شب و يا عصر و شب بيافتد ۵/۲۲% ‏علاوه بر مزد به عنوان فوق‌العاده نوبت كاري محسوب نموده است.

۵ ـ بند ۱۳ ماده ۳ ‏تصويب‌نامه كه اذعان داشته، كارگر تنها مي‌تواند ۵ روز از مرخصي استحقاقي سالانه خود ‏را ذخيره نمايد، برخلاف نص صريح ماده ۶۶ قانون كار كه ذخيره مرخصي استحقاقي ‏سالانه كارگر را حداكثر ۹ روز تعيين نموده مي‌باشد.

۶ ـ بند ۱۴ ماده ۳ تصويب‌نامه كه ‏حق برخورداري كارگر از سه روز مرخصي با استفاده از مزد را (موضوع ماده ۷۴ قانون كار) ‏به يك روز تقليل داده است، خلاف قانون مي‌باشد.

مشاور معاونت حقوقي و امور مجلس ‏رياست جمهوري در پاسخ به شكايات مذكور طي نامه شماره ۴۶۱۷۲ مورخ ۲۷/۴/۱۳۸۵ ‏مبادرت به ارسال تصوير لوايح جوابيه شماره ۱۱۵۸۳۹ مورخ ۱/۱۲/۱۳۸۴ وزارت كار و ‏اموراجتماعي و شماره ۵۵۳۵/۱۶۰۴ مورخ ۱۶/۳/۱۳۸۵ سازمان مديريت و برنامه‌ريزي ‏كشور نموده است.

۱ـ در نامه وزارت كار آمده است: برابر ماده ۱۹۱ قانون كار كارگاههاي ‏كوچك كمتر از ده نفر كارگر را مي‌توان برحسب مصلحت موقتاً از شمول بعضي از مقررات ‏قانون كار مستثني نمود. تشخيص مصلحت و موارد استثناء به موجب آيين‌نامه‌اي خواهد بود ‏كه به تصويب هيأت‌وزيران مي‌رسد. دراجراي ماده مذكور پيش‌نويس آيين‌نامه اجرايي ‏تهيه و به منظور جلب‌نظر و تأمين مشاركت و لحاظ داشتن نقطه نظرات كارگران و كارفرمايان ‏از مجامع كارگري و كارفرمائي در سطح كشور دعوت به عمل آمده و مفاد آيين‌نامه در ‏جلسات متعدد و مستمر كارشناسي مورد بررسي قرارگرفت و به تأييد و امضاء كنفدراسيون ‏صنعت ايران، انجمن مديران صنايع، مجتمع امور صنفي توزيعي خدماتي تهران، خانه ‏صنعت و معدن، خانه صنوف و معادن ايران، كانون عالي شوراي اسلامي كار سراسر كشور، ‏كانون انجمنهاي صنفي كارگري ايران و كانون عالي انجمنهاي صنفي كارفرمايي سطح ‏كشور رسيده است و پس از تأييد شوراي‌عالي كار كه از اجتماع مساوي نمايندگان ‏كارگران و كارفرمايان و دولت تشكيل مي‌شود در تاريخ ۲۹/۱۰/۱۳۸۱ به‌تصويب هيأت ‏محترم وزيران رسيده است. امعان نظر در مطالب بيان شده نشان از اين واقعيت دارد كه ‏سازمانهاي كارگري و كارفرمايي و ساير مجامع روابط كار كشور به‌ نمايندگي از سوي كارگران ‏و كارفرمايان در تمام مراحل تهيه و تنظيم، بررسي و تأييد آيين‌نامه مشاركت همه‌جانبه و ‏مؤثر داشته و با همكاري گروه نمايندگان دولت آيين‌نامه اجرائي كارگاههاي كوچك كمتر ‏از ده نفر پس از ۱۲ سال به تصويب هيأت محترم وزيران رسيده است.

بدين لحاظ ‏شكايت شاكي وجهي نداشته با توجه به استثناء كارگاههاي مورد نظر از شمول قانون كار ‏موارد انطباقي ايشان با مواد قانون كار غيرمرتبط مي‌باشد، لذا تقاضاي رد شكايت نامبرده ‏را دارد. ضمناً آيين‌نامه اجرائي موضوع ماده ۱۹۱ قانون كار در زمينه موارد استثناء و ‏معافيت كارگاههاي كوچك كمتر از ده نفر از شمول بعضي از مواد قانون كار در جلسه ‏مورخ ۲۸/۱۰/۱۳۸۴ هيأت محترم وزيران براي سه سال ديگر تمديد و به شماره ‏‏۶۹۹۰۲/ت۳۴۳۵۸هـ مورخ ۱/۱۱/۱۳۸۴ ثبت گرديده است.

۲ـ در نامه سازمان مديريت و ‏برنامه‌ريزي آمده است: درخصوص شكوائيه آقاي محمد اديب‌نيا (مستثني‌شدن كارگاههاي ‏كوچك زير ده نفر از شمول قانون كار) نظر دفتر بخشي ذيربط (دفتر امور صنايع و معادن ‏سازمان متبوع) به شرح زير اعلام مي‌گردد، تصويب‌نامه شماره ۵۶۳۹۲/ت۲۷۹۲۹هـ مورخ ‏‏۷/۱۱/۱۳۸۱ هيأت وزيران براساس ماده ۱۹۱ قانون كار به‌تصويب رسيده است كه در آن ‏كارگاههاي كوچك از برخي مفاد قانون فوق‌الذكر مستثني شده‌اند، بنابراين ادعاي شاكي ‏كه موارد مذكور مطابق قانون كار نمي‌باشد، ادعاي صحيحي به نظر نمي‌رسد. چرا كه ‏قانونگذار اجازه مستثني كردن برخي از مواد قانون كار براي كارگاههاي كوچك را به دولت ‏داده است مضافاً اينكه مدت اجراي معافيت مذكور مطابق ماده ۲ مصوبه مذكور ۳ سال ‏است كه منقضي شده است. هيأت عمومي ديوان عدالت اداري در تاريخ فوق با حضور ‏رؤسا و مستشاران و دادرسان علي‌البدل شعب ديوان تشكيل و پس از بحث و بررسي و ‏انجام مشاوره با اكثريت آراء به شرح آتي مبادرت به‌صدور رأي مي‌نمايد.‏

رأي هيأت عمومي

        الف ـ مفاد ماده يك آيين‌نامه مورد اعتراض در باب تعيين موارد استثناء و معافيت ‏كارگاههاي كوچك كمتر از ۱۰ نفر كارگر از شمول برخي از مقررات كار مبتني بر اختيار ‏مقرر در ماده ۱۹۱ قانون كار است و مغايرتي با قانون ندارد. ب ـ طبق ماده ۱۹۱ قانون ‏كار مصوب ۱۳۶۹ « كارگاههاي كوچك كمتر از ده نفر را مي‌توان برحسب مصلحت موقتاً ‏از شمول بعضي از مقررات اين قانون مستثني نمود. تشخيص مصلحت و موارد استثناء ‏به‌موجب آيين‌نامه‌اي خواهد بود كه با پيشنهاد شوراي‌عالي كار به تصويب هيأت‌وزيران ‏خواهد رسيد.» نظر به اينكه حكم مقنن مفيد حصر اختيار هيأت‌وزيران در مستثني كردن ‏كارگاههاي كوچك كمتر از ۱۰ نفر كارگر از شمول بعضي از مقررات قانون كار به مدت ‏موقت و برحسب مصلحت است و دلالتي بر وضع قاعده آمره خاص نسبت به اين قبيل ‏كارگاههاي كوچك و كارگران آنها كه علي‌القاعده تابع شرايط قرارداد كار براساس تراضي ‏وتوافق طرفين (كارگر و كارفرما) است، ندارد. بنابراين مواد ۲ و ۳ در قسمت مورد اعتراض ‏خارج از حدود اختيارات قوه مجريه در وضع مقررات دولتي تشخيص داده مي‌شود و مستنداً ‏به اصل ۱۷۰ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران و بند يك ماده ۱۹ قانون ديوان عدالت ‏اداري مصوب ۱۳۸۵ ابطال مي‌گردد.