استهلاک دارایی های بلااستفاده درچه صورت هزینه قابل قبول شناخته میشوند؟
جهت داراییهای ثابتی که خریداری شده ولی بکار گرفته نمی شود،استهلاک محاسبه نمی شود. هر چند یکی از علل استهلاک ،گذشت زمان است ولی با این حال،جهت دوره قبل از بهره برداری از دارایی ثابت خریداری شده استهلاک محاسبه نمی شود.
اینگونه داراییهای ثابت در یادداشت داراییهای ثابت مشهود و تحت سر فصل اقلام سرمایه ای نزد انبار،در انتهای یادداشت مذکور منعکس می گردد.
ضمنا مبدا محاسبه استهلاک دارایی ها ، از ابتدای ماه بعد از بهره برداری می باشد.
جهت داراییهای ثابتی که بعد از مدتی استفاده،کنار گذاشته می شوند،استهلاک محاسبه می شود.
مطابق با تبصره ماده ۶ دستورالعمل ابلاغ شده در بخشنامه ۲۰۰/۹۵/۷۸ مورخ ۱۳۹۵/۱۱/۰۴
« موسسات می توانند در موارد غیرفعال و یا بلااستفاده ماندن موقت دارایی بیش از شش ماه متوالی در یک دوره مالی، هزینه استهلاك دارایی مزبور در مدت بلااستفاده ماندن را به میزان ۳۰ درصد محاسبه نمایند. در این صورت چنانچه محاسبه استهلاك برحسب مدت باشد، ۷۰ % مدت زمانی که دارایی مورد استفاده قرار نگرفته است ، به باقی مانده مدت تعیین شده براي استهلاك دارایی در این جدول اضافه خواهد شد. حکم این تبصره در مورد ساختمانها و تأسیسات ساختمانی و دارایی هاي نامشهود با عمر مفید معین جاري نمی باشد.»
درصورت رعایت مفاد فوق مورد تایید سازمان امور مالیاتی کشور می باشد.
