
این مصوبه که توسط معاون اول رییس جمهوری وقت ابلاغ شده بود، در جلسه مورخ یکم بهمن سال ۹۱، اصلاح و عبارتهای الف، ب، د و هـ از مصوبه حذف شد.
مصوبه مزبور مورد شکایت دیوان محاسبات کشور قرار گرفت و این دیوان با تقدیم دادخواستی به هیئت عمومی دیوان عدالت اداری، تجویز پرداخت پاداش بازنشستگی مازاد بر ۳۰ سال را مغایر با ماده یک اصلاحی قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از هزینههای ضروری به کارکنان دولت مصوب سال ۱۳۸۰ دانست.
این دیوان در شکایت خود اعلام کرد که در مصوبه هیئت وزیران، بار مالی ناشی از اجرای مصوبه، پیشبینی نشده و بر خلاف تصریح بند ت ماده ۲۲۴ قانون برنامه پنجم توسعه است.
در نهایت هیئت عمومی دیوان عدالت اداری پس از بحث و بررسی با اکثریت آرا به صدور رأی مبادرت و اعلام کرد: نظر به اینکه مطابق ماده ۱۰۷ قانون مدیریت خدمات کشوری، مقرر شده است به کارمندان مشمول این قانون که بازنشسته میشوند به ازاء هر سال خدمت، یک ماه آخرین حقوق و مزایای مستمر تا ۳۰ سال به اضافه وجوه مربوط به مرخصیهای ذخیره شده پردخت شود، بنابراین اطلاق مصوبه مورد اعتراض در حدی که ناظر بر «تجویز پرداخت پاداش پایان خدمت مازاد بر ۳۰ سال خدمت نسبت به کسانی که مجدداً بکارگیری شدهاند، مغایر قانون است و به استناد بند یک ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ ابطال میشود.
هیئت عمومی دیوان عدالت اداری با اعمال ماده ۱۳ قانون پیش گفته و تسری ابطال مصوبه به زمان تصویب آن، موافقت نکرد.