بر اساس استاندارد حسابداری، دو یاچند شخص ، اشخاص وابسته تجاری هستند اگر طی دوره مالی:
– به طور مستقیم یا غیر مستقیم از طریق یک یا چند واسطه:
⬅️واحد تجاری را کنترل کند یا توسط واحد تجاری کنترل شود یا با آن تحت کنترل واحد قرار داشته باشد(شامل واحدهای تجاری اصلی، واحدهای تجاری فرعی و واحدهای تجاری فرعی هم گروه)
⬅️در واحد تجاری نفوذ قابل ملاحظه ای داشته باشد یا
⬅️بر واحد تجاری کنترل مشترک داشته باشد
– واحد تجاری وابسته آن واحد باشد(طبق تعریف استاندارد حسابداری شماره ۲۰ با عنوان حسابداری سرمایه گذاری در واحدهای تجاری وابسته)
– مشارکت خاص آن واحد باشد(طبق تعریف استاندارد حسابداری شماره ۲۳ با عنوان حسابداری مشارکت های خاص)
– از مدیران اصلی واحد تجاری یا واحد تجاری اصلی آن باشد
– خویشاوند نزدیک اشخاص اشاره شده در بندهای الف یا د باشد.
– توسط اشخاص اشاره شده در بندهای د یا ه کنترل می شود تحت کنترل مشترک یا نفوذ قابل ملاحظه آنان است و یا اینکه سهم قابل ملاحظه ای از حق رای آن به طور مستقیم یا غیر مستقیم در اختیار ایشان باشد و
– طرح بازنشستگی خاص کارکنان تجاری یا طرح بازنشستگی خاص کارکنان اشخاص وابسته به آن و همچنین واحدهای تجاری تحت کنترل این گونه طرح ها باشد.
برخورد با اشخاص وابسته تجاری در استانداردهای حسابداری:
طبق استاندارد حسابداری ایران، معاملات با اشخاص وابسته و مانده حساب های فیمابین باید در صورت های مالی کلیه واحدهای تجاری از جمله صورت های مالی جداگانه واحد تجاری اصلی، شریک خاص یا سرمایه گذاری که طبق استانداردهای حسابداری شماره ۱۸، ۲۰ و ۲۳ ارائه می شود افشا گردد.
در صورت های مالی یک واحد تجاری معاملات با اشخاص وابسته و مانده حساب های فیمابین با سایر واحدهای تجاری گروه افشا می شود.
در صورت های مالی تلفیقی معاملات با اشخاص وابسته درون گروهی و مانده حساب های درون گروهی حذف می گردد.