غلامرضا حیدری کردزنگنه – رییس پیشین سازمان امور مالیاتی
باتوجه به کاهش درآمدهای نفتی و کمبود منابع مالی، دولت به‌دنبال افزایش درآمدهای مالیاتی است اما چند و چون افزایش درآمدهای مالیاتی موضوعی کاملا مناقشه‌برانگیز است.
مالیات‌ستانی از همه یکی از محوری‌ترین استراتژی‌های نظام مالیاتی کنونی است و در این راستا، یکی از اقدامات اخیر اخذ مالیات از سپرده‌های بانکی است اما در شرایط فعلی این گزینه پاسخگو نخواهد بود. باتوجه به شرایط حاکم بر اقتصاد و رکود فراگیر در بخش‌های مختلف، به نظر نمی‌رسد اخذ مالیات از سپرده‌های بانکی به سوق دادن سرمایه‌ها به سمت بورس و تولید منتج شود. به‌طور کلی سرمایه‌گذاران به‌دنبال حوزه‌های سودآورتر برای سرمایه‌گذاری هستند و بر این اساس بازار سکه، مسکن، ارز، بورس و… را انتخاب می‌کنند اما باتوجه به فراهم نبودن بسترهای مناسب برای تولید، اخذ مالیات از سپرده‌های بانکی هم در سرازیر کردن سرمایه‌ها به سمت تولید اثربخش نخواهد بود.
وقتی شرایط کلی اقتصاد بهبود یابد و رکود از میان برداشته شود، اخذ مالیات می‌تواند جوابگو باشد اما در موقعیت کنونی، این اقدام به‌صلاح سرمایه‌گذاری نیست. برای افزایش رغبت سرمایه‌گذاران باید بسترهای مساعدی بر تولید حاکم و رونق بر بازار حاکم شود.در شرایطی که رکود در تمام بخش‌ها فراگیر شده، نمی‌توان انتظار داشت که سرمایه‌گذار حوزه‌های تولیدی را به‌عنوان مقصدی برای سرمایه‌گذاری انتخاب کند.
متاسفانه طی سال‌های اخیر نتوانستیم بخش تولید را جذاب و سودآور کنیم و مشکلاتی که دامنگیر تولیدکنندگان شد، خروج سرمایه‌ها را از این بخش رقم زد. در این میان می‌توان به نامساعد بودن فضای کسب‌وکار اشاره کرد که باعث شد تولیدکنندگان نتوانند در این حوزه فعالیت بدون دغدغه و سودآوری
داشته باشند. مسائل مربوط به اشتغال و سختگیری‌های قانون کار، قانون مالیات‌ها، کمبود منابع مالی و تسهیلات برای تولیدکنندگان، نرخ بالای سود تسهیلات بانکی و… از دغدغه‌های تولیدکنندگان است، بنابراین نمی‌توان انتظار داشت با اخذ مالیات از سپرده‌های بانکی، سرمایه‌گذاران به سمت بخش‌های تولیدی بروند. هرگاه تولید سودآور و جذاب باشد و مشکلات پیش روی تولیدکننده از میان برداشته شود، مردم به‌صورت خودکار به این حوزه روی خواهند آورد.