شاخص جديدي براي بورس
آقای کوهن مبتکر شاخص درصد صعودی معتقد بود که شاخصهای بازار سرمایه گذاران را گمراه می کنند و هنگامیکه قیمت ها گران هستند، توصیه به خرید می کنند و در زمانی ارزانی سهام تصویری ترسناک از بازار ارائه می دهند.
شاخص درصد صعودی در بازارهای سرمایه جهان از اوایل دهه ۱۹۷۰ مورد استفاده محافل حرفه ای بازارهای سرمایه و کارآمد بوده است و هنوز جای آن در میان شاخصهای مورد استفاده در بازار ایران خالی است.
در نیمه اول قرن بیستم و پس از جنگ دوم جهانی نیاز به یک شاخص متفاوت در بازار که بتواند بدون وزن و تعلق شرایط بازار را ارزیابی کند احساس می شد، تا اینکه در ۱۹۵۵ آقای کوهن مفهوم درصد صعودی را ابداع نمود و با استفاده از این مفهوم، شاخصی حاصل شد که شیوه تعامل با بازار را به روشنی دیکته می نمود و مفهومی بسیار پراهمیت و حیاتی تلقی شد.
شاخصهای موجود در بازارهای سرمایه گر چه شرایط بازار را منعکس می کنند و نشان از شرایط اقتصادی و بازار دارند، اما در بسیاری مواقع نه تنها برای سرمایه گذاران پیامی ندارند، بلکه باعث ضرر و زیان او نیز گردیده اند. شاخصهای معمول دنیا بدرستی مورد استفاده محققین در تحقیقات اقتصادی قرار می گیرد، اما این بدان معنی نیست که می تواند مورد استفاده موثر سرمایه گذار نیز قرار گیرد. سهام موجود در شاخص ها هر یک دارای وزن متفاوتی هستند و به هر سهم یک شانس داده نمی شود.
حتی شاخصی مثل “دو- جونز ۳۰” که دارای وزن حجمی نیست نیز برای هر سهم یک شانس قائل نیست و قیمتهای متفاوت سهام موجود در آن ایجاد وزن متفاوت می نمایند. مثلا اگر شرکت IBM رشد یا افت قیمت زیادی پیدا کند، به علت بالا بودن قیمت، تاثیر زیادی بر شاخص “دو- جونز” می گذارد که شاید نمایانگر واقعی شرایط کل بازار نباشد. اما شاخص درصد صعودی برای تمام سهام فعال در بازار امتیاز مساوی قائل است و طبیعتا تصویر واضح تری از بازار را به سرمایه گذار نشان می دهد.
گرچه شاخصهای معمول و مرسوم جهان هر یک مورد استفاده های خاص خود را در میان مردم و استفاده کنندگان دارند، اما از آنجا که روی سخن با سرمایه گذاران است باید گفت متاسفانه این شاخصها برای سرمایه گذاران و تصمیمات آنان در کنار فوایدشان متاسفانه ضرر و زیان نیز داشته اند.
شاخص های موجود در جهان، مصرف تحقیقاتی و اقتصادی دارند و نمی باید مورد استفاده سرمایه گذاران در تشخیص شرایط بازار و زمان یابی ورود و خروج از بازار قرار گیرند. شاخص درصد صعودی در ۱۹۵۵ برای سرمایه گذاران ابداع گردید و امروز کمتر سرمایه گذار حرفه ای است که از این شاخص بهره نگیرد. شاخص درصد صعودی به سرمایه گذار جهت می دهد که در مقابل بازار چگونه عمل نموده و با آن تقابل نماید.
مطالعات متعدد علمی و تجربی نشان داده اند که بیش از ۸۰% ریسک هر ورقه سهم در بازار کل و بخش اقتصادی و صنعتی سهم نهفته است و تنها ۲۰% از ریسک هر ورقه سهم مستقیما مربوط به کیفیت شرکت و عملکرد سهم می شود. این در حالی است که بسیاری از سرمایه گذاران ۸۰% از وقت خود را صرف شناسایی سهام می کنند که ۲۰% از پروسه انتخاب اصلح را پوشش می دهد.
قبل از آنکه فایده ها و سود نقدی های بیشتری از این شاخص را مطرح کنیم، اجازه دهید شیوه ساده محاسبه آن را به عرض برسانیم.
فرض کنید در بورس تهران و فرابورس در مجموع ۴۰۰ سهم مورد معامله قرار می گیرند. در محاسبه شاخص، هر سهم دارای یک امتیاز است. حال اگر در پایان یک روز کاری ۳۰۰ سهم رشد و ۱۰۰ سهم کاهش قیمت داشته باشند، شاخص درصد صعودی از تقسیم تعداد سهامی که رشد قیمت داشته اند بر کل سهام موجود بدست می آید که به معنی عدد ۷۵% است.
شاخص درصد صعودی در این روز کاری ۷۵% است. بدین ترتیب هر روز دارای یک درصد صعودی هستیم که می تواند روی نمودار رسم شود.
توصیه می شود سرمایه گذاران حساب شاخص “درصد صعودی” را از شاخصهای معمول بازار جدا کنند، زیرا شاخصهای بازار عملکرد یک دسته سهام خاص را نشان می دهند. شاخص درصد صعودی به سرمایه گذار جهت می دهد که در تقابل با بازار چه نوعی از استراتژی های تدافعی یا تهاجمی را اتخاذ کند. این مفهوم بهترین شاخص و اندیکاتور بازارهای سرمایه محسوب می شود.
در سیستم مدیریت سرمایه از طریق تحلیل تکنیکال نقطه و شکل، شروع کار با شاخص درصد صعودی است که شرایط بازار را تعیین می کند و دو استراتژی تدافعی یا تهاجمی را توصیه می نماید.
درک این مفهوم برای سرمایه گذار بسیار سودآور و ضرورت دارد، زیرا درصد صعودی پیش قراول تحلیل تکنیکال نقطه و شکل است. سادگی مفهوم شاخص درصد صعودی در عین سودمندی حیرت انگیز است. به این عقیده تحلیلهای تکنیکال در بازار رکودی و یا صعودی استراتژی های متفاوتی را می طلبند. در بازار صعودی و در حال رشد، علائم خرید معتبر هستند و در بازار نزولی و رو به کاهش دارای اعتبار نیستند.
روند بازار جزرو مد دریا است که بالا که می آید تمام قایقها روی آب می آیند و پایین که می رود همه قایقها به پایین می روند. لذا اگر این واقعیت را در نظر داشته باشیم که ۸۰% از شانس موفقیت شناخت شرایط بازار و بخش اقتصادی است، نتایج و بازده سرمایه گذاری هایمان کاملا و بطور محسوسی مطلوب تر و ریسک سرمایه گذاری بسیار کمتر خواهد بود.
اولین مرحله در سیستم مدیریت سرمایه از طریق تحلیل تکنیکال نقطه و شکل، بررسی و مطالعه شاخص درصد صعودی است که در اجرای کامل استراتژی چگونگی ورود به بازار را تعیین می کند.
بنابراین اولین اقدام یک سرمایه گذار آن است که تشخیص دهد بازار دارای روندی صعودی یا نزولی است که این شناسایی از طریق شاخص درصد صعودی امکان پذیر است.
آقای کوهن مبتکر شاخص درصد صعودی معتقد بود که شاخصهای بازار سرمایه گذاران را گمراه می کنند و هنگامیکه قیمت ها گران هستند، توصیه به خرید می کنند و در زمانی ارزانی سهام تصویری ترسناک از بازار ارائه می دهند.
شاخص “درصد صعودی” برخلاف خرد بازار و سرمایه گذار امروزی که منبعث از شاخصهای بازار است عمل می کند. سیستم تحلیل نقطه و شکل، روند را تعقیب نمی کند، بلکه تحلیل را از شاخص درصد صعودی که تعیین کننده استراتژی ورود به بازار است، آغاز می کند.
شاخص درصد صعودی سرمایه گذار را به سوی سهامی سوق می دهد که ارزش بازار آنها کمتر از ارزش ذاتی شان می باشد، شبیه به تحلیل های بنیادی “ارزش پایه” که بدنبال سهام زیر قیمت می گردد.
و کلام آخر آنکه در استفاده از شاخص “درصد صعودی” بخاطر داشته باشید که در حال ارزیابی ریسک بازار هستید و به ارزیابی عملکرد آن بپردازید.
هر روز یک تصویر از وضع بازار را شاخص درصد صعودی به ما عرضه می کند. در ایران به تجربه ۱۴ ماهه گذشته، هر بار که شاخص صعودی از ۸۰% بالاتر رفته است، توصیه شاخص درصد صعودی به فروش و زمانیکه شاخص درصد صعودی به زیر ۲۰% بیاید، توصیه به خرید می کند.
منبع: بورس نيوز
