سکان زمین و آسمان است علی

شاهنشهي و شد نجفَت مركز شاهي

ايوان تو نور است و جهان جمله سياهي

 .

گر پاي كسي در حرمت جاي بگيرد

از لطف خريدارشوي تو به نگاهي

 .

من رعْيَتِ مُلك توام اي شاه ولايت

شاهي بنما و بده بر ما تو پناهي

 .

ديوار حرم، سنگ حرم، صحن و سرايت

دل را ببرد تا به خدا، گر كه بخواهي

 .

گر قسمت من بوسه به خاك نجف افتد

سخت است بيارم به حرم، بار گناهي

 .

از دور اگر چشم من اُفتد به ضريحت

گويم كه بگردم به فداي تو الهي

 .

گمگشته طوفان بلاها به سراغت

آيد نشود در دو جهان غرق تباهي

 .

دريا مَثَلِ كوچك بحر كرم توست

مي ميرد اگر آب ننوشد لب ماهي

 .

از كودكي‌ام حب تو با شيره ي جان داد

مادر به اميدي كه كه شوم آنچه تو خواهي

 .

يك عمر دلم را به تو بستم كه از آن رو

گويي بمن اي شاه، تو هم جزء سپاهي

.

سروده کمال مومنی

.