به ما بگوييد چه كنيم؟ بله، عنوان و شروع نوشتار كمي غيرعادي به نظر مي‌رسد.
در سال ۱۳۹۰ نوشتاري در مورد بندهاي ۵-۲۰، ۶-۲۰، و ۷-۲۰ آيين رفتار حرفه‌اي نوشتم كه در آن به عموم حسابرسان (حسابداران رسمي) پيشنهاد كردم كه مفاد اين بند آيين‌نامه را رعايت كنند؛ زيرا رعايت آن به نفع همه حسابرسان مي‌باشد.
.
اگر خوانندگان عزيز به متن ماده ۵-۲۰ مذكور مراجعه كنند، در قسمت آخر سطر سوم از لغت «بايد» استفاده شده است. يعني انجام اين نامه‌نگاري امري اجباري مي‌باشد.
حال شاهد اين موضوع هستم كه بعضي از همكاران عزيز توجهي به بندهاي فوق‌الذكر نمي‌كنند و ظاهرا به اين بندها به صورت بندهاي فرماليته نگاه مي‌كنند.
.
سوال من از مسوولان محترم جامعه حسابداران رسمي ايران اين است كه اگر حسابرس جانشين اين بندها را رعايت نكند، حسابرس قبلي چه اقدامي بايد به عمل آورد؟ آيا به طور سطحي از اين موضوع بگذرد و به كار روزمره خود ادامه دهد؟ مسوولان محترم جامعه حسابداران رسمي ايران براي كساني كه مفاد بندهاي فوق‌الذكر را رعايت نمي‌كنند چه جرايمي را در نظر گرفته‌اند؟ اگر براي رعايت بندهاي فوق‌الذكر جرايمي براي حسابرسان جانشين در نظر گرفته نشده است، لطفا موضوع را به صورت علني به اطلاع عموم حسابرسان در حرفه برسانند تا من بعد ما هم از اين بابت نه وقتي تلف كنيم، نه كاغذي و نه متحمل هزينه پستي و ساير هزينه هاي مرتبط شويم.
.
البته نظر حرفه‌اي من اين است كه مسوولان محترم جامعه حسابداران رسمي ايران از كليه حسابداران رسمي بخواهند كه چنين مواردي (عدم رعايت مفاد بندهاي فوق‌الذكر)را كتبا به جامعه حسابداران رسمي ايران اطلاع دهند و در صورت اثبات موضوع عدم رعايت اين مفاد توسط حسابداران رسمي، امتياز منفي بالايي از موسسات حسابرسي يا حسابرساني كه به صورت انفرادي مشغول به كار هستند كسر گردد.
.
گارو هوانسيان‌فر – عضو پيوسته انجمن حسابداران خبره مديريت انگلستان
منبع : دنیای اقتصاد
.