۱- اولین درس حسابداری آن است که دارایی + بدهی = سرمایه بنابراین اگر شخصی دارای بدهی نباشد دارایی و سرمایه او با هم برابرند.
۲- در سال ۱۳۷۶ که اوج بدهی‌های ارزی کشور (شامل فاینانس و یوزانس) بود ريیس اتاق بازرگانی در یک مصاحبه جنجالی اعلام فرمودند بدهی‌هایی که موعد پرداخت آن نرسیده در واقع بدهی نیست. ما هم همان وقت اعلام کردیم مرجع استاندارد گذار به فرمایشات مشعشعانه ایشان توجه فرمایند و دستور دهند که بدهی‌های بلندمدت از ترازنامه حذف شوند و حداکثر پشت ترازنامه با دستخط مبلغ آن یادداشت شود.
۳- به‌تازگي نیز ريیس یکی از بانک‌های صادرکننده اعتبار اسناد داخلی برای بزرگ مفسد اقتصادی اعلام کرده‌اند که از بانک هیچ پولی بابت این سوءاستفاده خارج نشده و ما هیچ نوع بدهی نداریم!
جل‌الخالق! با مرحوم پاچیولی بنیانگذار حسابداری نوین از طریق احضار ارواح تماس برقرار و موضوع را استفسارکردیم ایشان نیز فرمودند به ريیس بانک یادآور شویم درست است که بانک هیچ پولی به بزرگ مفسد اقتصادی پرداخت نکرده اما معادل کلیه اعتبار اسنادي داخلی صادره توسط بانک که نزد سایر بانک‌ها تنزیل شده، بدهکار هستید و باید پول آنها را بدهید!
۴- از انجمن مشاوران برجسته مالی کشور بورکینافاسو استعلام كرديم آنها نیز اظهار داشتند اگر بتوان چنین روشی را در حسابداری به‌کار برد ما حاضریم روزانه میلیاردها دلار، اعتبار اسنادی داخلی و خارجی با هم صادر کنیم و با تنزیل آنها همه کشورهای فقیر آفریقایی را از تشنگی و گرسنگي نجات دهیم.
غلامحسين دواني – حسابدار رسمي