پيش نويس استاندارد حسابرسي ۸۰۵ ملاحظات خاص در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر ، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی ( تجدید نظر شده ۱۳۹۰ )

در این استاندارد، ملاحظات خاص در بکارگیری آن استانداردها در حسابرسی یک صورت مالی یاعنصر،حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی، مطرح می‌شود.

 

پيش‌نويس

 

استاندارد حسابرسی ۸۰۵ ملاحظات خاص در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر ، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی

( تجدید نظر شده ۱۳۹۰ )

 

 

كميته تدوين استانداردهاى حسابرسي بر اساس استانداردهاي بين المللي حسابرسي و با توجه به شرايط محيطي، متن پيش‌نويس استاندارد حسابرسي ۸۰۵ با عنوان ˝ملاحظات خاص در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی˝را تجديد نظر کرده است. انتشار استاندارد تجديد نظر شده به صورت پيش‌نويس با هدف كسب ‏نظرات و پيشنهادات افراد ذينفع و ذيعلاقه در جامعه صورت مى‏گيرد و از ضروريات افزايش كيفيت استانداردهاى حسابرسي است.

 

كميته تدوين استانداردهاى حسابرسي

————————————————————————————————————————————————-

پیوست‌ها

پیوست۱: نمونه‌هایی از عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی

پیوست۲: نمونه‌هایی از گزارش حسابرس نسبت به یک صورت مالی و عنصر خاصی از یک صورت مالی

 

 

این استاندارد باید همراه با استاندارد حسابرسی ۲۰۰ ” هدف و اصول کلی حسابرسی صورتهای مالی ” مطالعه شود .

 

مقدمه

دامنه کاربرد

۱-  استانداردهای حسابرسی ۱۰۰ تا ۷۰۰، در حسابرسی صورتهای مالی کاربرد دارد و باید برای حسابرسی سایر اطلاعات مالی تاریخی حسب ضرورت متناسب با شرایط موجود تعدیل شود. در این استاندارد، ملاحظات خاص در بکارگیری آن استانداردها در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر،حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی، مطرح می‌شود. یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی، ممکن است بر اساس یک چارچوب با مقاصد عمومی یا با مقاصد خاص تهیه شود. اگر اطلاعات مذکور بر اساس یک چارچوب با مقاصد خاص تهیه شود، استاندارد ۸۰۰  نیز برای حسابرسی آن به کار برده می‌شود. (رک: بندهای ت- ۱ تا ت-۴)

۲-  این استاندارد برای گزارش حسابرس بخش کاربرد ندارد. گزارش مذکور نتیجه کار حسابرس بخش در مورد اطلاعات مالی یک بخش است که به درخواست تیم حسابرسی گروه، به منظور استفاده در حسابرسی صورتهای مالی گروه تهیه می‌شود.(رک: استاندارد۶۰۰).

۳-  این استاندارد، الزامات سایر استانداردها را نفی نمی‌کند و به همه ملاحظات خاص مرتبط با شرایط کار حسابرسی این گونه اطلاعات، نمی‌پردازد.

۴-  این استاندارد برای حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی که دوره مالی آنها از … و پس از آن شروع می‌شود، لازم‌الاجرا است. در مورد حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا اقلام خاصی از یک صورت مالی که به تاریخ معین تهیه می‌شوند، مفاد این استاندارد برای حسابرسی این‌گونه اطلاعات که به تاریخ … و پس از آن تهیه شده باشد، لازم‌الاجراست.

 

اهداف

۵-  هدف حسابرس از بکارگیری استانداردهای حسابرسی در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی، توجه به ملاحظات خاص در رابطه با موارد زیر است:

الف.  پذیرش کار؛

ب.    برنامه‌ریزی و اجرای حسابرسی؛ و

پ.    گزارشگری نسبت به یک صورت مالی یا عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی.

 

تعاریف

۶-  در این استاندارد، اصطلاحات زیر با معانی مشخص شده برای آنها بکار رفته است:

الف.  “عنصر یک صورت مالی” یا “عنصر” به معنی “یک عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی” است.

ب.    یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی شامل یادداشتهای توضیحی مربوط است. یادداشتهای توضیحی مربوط معمولاً شامل خلاصه‌ اهم رویه‌های حسابداری و دیگر اطلاعات توضیحی مربوط به آن صورت مالی یا آن عنصر است.

 

الزامات

ملاحظات پذیرش کار

بکارگیری استانداردهای حسابرسی

۷-  براساس الزامات استاندارد ۲۰۰، حسابرس باید کلیه استانداردهای حسابرسی مربوط به هر کار حسابرسی را رعایت کند. در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، این الزام صرف‌نظر از اینکه حسابرس، حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری را نیز انجام می‌دهد یا خیر، کاربرد دارد. اگر حسابرس، حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی را عهده‌دار نباشد باید امکان انجام حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از آن صورتهای مالی براساس استانداردهای حسابرسی را مشخص کند. (رک: بندهای ت-۵ و ت-۶)

قابل قبول بودن چارچوب گزارشگری مالی

۸-  حسابرس باید قابل قبول بودن چارچوب گزارشگری مالی بکار رفته در تهیه صورتهای مالی را تعیین کند. در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی باید این موضوع بررسی شود که آیا بکارگیری آن چارچوب گزارشگری مالی منجر به افشای کافی، به گونه‌ای می‌شود که استفاده‌کنندگان مورد نظر بتوانند اطلاعات آن صورت مالی یا عنصر خاص و همچنین تأثیر معاملات و رویدادهای با اهمیت بر اطلاعات منعکس در آن صورت مالی یا عنصر خاص را درک کنند.

شکل اظهارنظر

۹-  بر اساس استاندارد ۲۱۰، در قرارداد حسابرسی، باید شرایط انجام کار شامل شکل مورد انتظار هرگونه گزارشی که توسط حسابرس صادر خواهد شد، مشخص ‌شود. در حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، حسابرس باید مناسب بودن شکل مورد انتظار اظهارنظر در شرایط موجود را ارزیابی کند. (رک: بندهای ت- ۷ و ت-۸)

 

ملاحظات برنامه‌ریزی و اجرای حسابرسی

۱۰- بر اساس استاندارد ۲۰۰، استانداردهای حسابرسی برای حسابرسی صورتهای مالی بکار گرفته می‌شوند. این استانداردها باید در صورت ضرورت برای حسابرسی سایر اطلاعات مالی تاریخی، به نحو مناسب تعدیل شود. در برنامه‌ریزی و اجرای حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، حسابرس باید کلیه استانداردهای حسابرسی مرتبط با کار را حسب ضرورت با توجه به شرایط کار تعدیل نماید. (رک: بندهای ت- ۹ تا ت-۱۳)

 

ملاحظات گزارشگری

۱۱- حسابرس باید در گزارشگری نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، الزامات استاندارد ۷۰۰ را که حسب ضرورت با توجه به شرایط کار تعدیل می‌شود، رعایت کند. (رک: بندهای ت-۱۴وت-۱۵)

گزارشگری نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی و یک صورت مالی یا عنصر خاصی از آن صورتهای مالی

۱۲- اگر حسابرس ضمن ارائه گزارش نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی نیز گزارش ارائه کند باید در هر مورد اظهارنظر جداگانه‌ای ارائه نماید.

۱۳- یک صورت مالی حسابرسی شده یا عنصر خاص حسابرسی شده از یک صورت مالی ممکن است همراه با مجموعه کامل صورتهای مالی حسابرسی شده واحد تجاری منتشر شود. اگر حسابرس به این نتیجه برسد که آن صورت مالی یا آن عنصر خاص یک صورت مالی به اندازه کافی از مجموعه کامل صورتهای مالی متمایز نیست باید از مدیریت بخواهد اصلاحات لازم را انجام دهد. با توجه به بندهای ۱۵ و ۱۶، حسابرس همچنین باید اظهارنظر خود نسبت به یک صورت مالی و یا عنصر خاصی از یک صورت مالی را از اظهارنظر خود نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی متمایز سازد. مادامی که حسابرس درخصوص متمایز بودن اطلاعات مذکور قانع نشده باشد، نباید گزارشی صادر کند که در آن نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی اظهارنظر شده باشد.

اظهارنظر تعدیل شده، بند تأکید بر مطلب خاص یا سایر بندهای توضیحی در گزارش حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی

۱۴- اگر اظهارنظر حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی، تعدیل شده باشد یا گزارش وی حاوی “بند تأکید بر مطلب خاص” یا “سایر بندهای توضیحی” باشد، حسابرس باید آثار احتمالی مبانی تعدیل و بندهای مذکور را بر گزارش حسابرس نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از آن صورتهای مالی، مشخص کند. در مواقع مقتضی، حسابرس باید اظهارنظر خود را نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی تعدیل کند یا “بند تأکید بر مطلب خاص” یا ” سایر بندهای توضیحی” به گزارش حسابرس اضافه کند.(رک: بند ت-۱۶)

۱۵- اگر حسابرس به این نتیجه برسد که ارائه اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری به عنوان یک مجموعه واحد ضروری است، حسابرس در گزارشی که نسبت به صورتهای مالی صادر می‌کند، نباید نسبت به یکی از صورتهای مالی آن مجموعه یا عنصر خاصی که بخشی از آن صورتهای مالی را تشکیل می‌دهد، اظهارنظر تعدیل نشده ارائه کند. زیرا ارائه چنین اظهارنظر تعدیل نشده‌ای با اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد در تناقض خواهد بود. (رک: بند ت-۱۷)

۱۶- اگر حسابرس به این نتیجه برسد که ارائه اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد ضروری است، ولی با این حال در ارتباط با حسابرسی جداگانه عنصر خاصی از آن صورتهای مالی ارائه اظهارنظر تعدیل نشده مناسب است، حسابرس باید تنها در شرایط زیر نسبت به آن عنصر خاص اظهارنظر تعدیل نشده ارائه کند:

الف.  گزارش حسابرس نسبت به عنصر خاص صورتهای مالی همراه با گزارش حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی، که حاوی اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر است، منتشر نشود ؛ و

ب.   آن عنصر خاص، بخش عمده‌ای از مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری را تشکیل ندهد.

۱۷-  اگر حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر ارائه کند، نباید نسبت به یکی از صورتهای مالی آن مجموعه اظهارنظر تعدیل نشده ارائه نماید. حتی اگر گزارش حسابرس نسبت ‌به یک صورت مالی، همراه با گزارش حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد، که حاوی اظهارنظر مردود یا عدم اظهارنظر است، منتشر نشود، باز هم حسابرس نباید نسبت به یکی از صورتهای مالی آن مجموعه اظهارنظر تعدیل نشده ارائه کند، زیرا فرض غالب این است که یک صورت مالی، بخش عمده‌ای از مجموعه کامل صورتهای مالی را تشکیل می‌دهد.

توضیحات کاربردی

دامنه کاربرد (رک : بند ۱)

ت-۱-   منظور از اصطلاح “اطلاعات مالی تاریخی” اطلاعاتی است در رابطه با وضعیت مالی، عملکرد مالی یا جریانهای نقدی گذشته یک واحد تجاری خاص که اساساً از سیستم حسابداری آن واحد، استخراج می‌شود.

ت-۲-   اصطلاح “صورتهای مالی” به معنای ارائه اطلاعات مالی به صورت سازمان یافته، شامل یادداشتهای مربوط، به قصد ارائه اطلاعات در مورد منابع اقتصادی یا تعهدات واحد تجاری در یک مقطع زمانی یا تغییرات آنها در یک دوره زمانی براساس یک چارچوب گزارشگری مالی است. این اصطلاح معمولاً به مجموعه کامل صورتهای مالی اشاره دارد که براساس الزامات چارچوب گزارشگری مالی مربوط مشخص می‌شود.

ت-۳-   استانداردهای حسابرسی برای حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی تدوین شده ‌است. این استانداردها باید هنگام حسابرسی سایر اطلاعات مالی تاریخی از قبیل یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی تعدیل شود. این استاندارد به انجام این کار کمک می‌کند. (در پیوست ۱، نمونه‌هایی از سایر اطلاعات مالی تاریخی، ارائه شده است.)

ت-۴-     خدمات اطمینان بخشی به جز حسابرسی اطلاعات مالی تاریخی، براساس استانداردهای ۳۹۹۹-۳۰۰۰ انجام می‌شود.

بکارگیری استانداردهای حسابرسی (رک: بند۷)

ت-۵-   براساس استاندارد ۲۰۰ حسابرس باید (الف) الزامات اخلاقی مربوط به حسابرسی صورتهای مالی شامل الزامات مرتبط با استقلال و (ب) کلیه استانداردهای حسابرسی مرتبط با هر کار حسابرسی را رعایت کند. افزون‌ براین، طبق استاندارد ۲۰۰ حسابرس باید همه الزامات یک استاندارد را رعایت کند مگر اینکه باتوجه به شرایط کار حسابرسی، کل استاندارد نامربوط باشد یا الزام خاصی به دلیل شرایط بکارگیری آن، نامربوط باشد. در شرایط استثنایی، حسابرس ممکن است به این نتیجه برسد که برای دستیابی به هدف الزام خاصی از یک استاندارد، انحراف از آن الزام و اجرای روشهای حسابرسی جایگزین ضروری است .

ت-۶-   رعایت الزامات استانداردهای حسابرسی مرتبط با حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی ممکن است در مواردی که حسابرس، مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری را حسابرسی نمی‌کند، امکان‌پذیر نباشد. در چنین مواردی، حسابرس اغلب از واحد تجاری و محیط آن، شامل کنترلهای داخلی همانند حسابرسی که مجموعه کامل صورتهای مالی را حسابرسی می‌کند، شناخت ندارد. حسابرس همچنین درباره کیفیت کلی سوابق حسابداری یا سایر اطلاعات حسابداری که در حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری کسب می‌شود، شواهد حسابرسی در اختیار ندارد. بنابراین، حسابرس ممکن است برای تأیید شواهد حسابرسی بدست آمده از سوابق حسابداری، به شواهد بیشتری نیاز داشته باشد. در مورد حسابرسی عنصر خاصی از یک صورت مالی، اعمال برخی استانداردهای حسابرسی ممکن است متضمن صرف تلاشهایی باشد که متناسب با عنصر مورد حسابرسی نیست. برای مثال، اگر چه ممکن است الزامات استاندارد۵۷۰ برای حسابرسی صورت‌ریز حسابهای دریافتنی، مربوط باشد ولی ممکن است رعایت الزامات آن استاندارد به دلیل حجم تلاش مورد نیاز، عملی نباشد. اگر حسابرس به این نتیجه برسد که حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی براساس استانداردهای حسابرسی امکان‌پذیر نیست، می‌تواند درباره اینکه آیا انجام خدمتی دیگر به جای حسابرسی می‌تواند عملی‌تر باشد یا خیر، با مدیریت مذاکره کند.

شکل اظهارنظر(رک:بند-۹)

ت-۷-   شکل اظهارنظر حسابرس به چارچوب گزارشگری مالی مربوط و هرگونه قوانین یا مقررات مربوط بستگی دارد. طبق استاندارد۷۰۰، حسابرس هنگام ارائه اظهارنظر تعدیل نشده نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی تهیه شده طبق استانداردهای حسابداری از عبارت “… صورتهای مالی…، از تمام جنبه‌های بااهمیت، طبق استانداردهای حسابداری به نحو مطلوب نشان می‌دهد” استفاده می‌کند (مگر در مواردی که ترتیب دیگری توسط قوانین یا مقررات الزامی شده باشد).

ت-۸-   چارچوب گزارشگری مالی مربوط ممکن است در مورد یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی صراحتاً به نحوه ارائه آن صورت مالی یا عنصر خاص اشاره نکند. این موضوع ممکن است زمانی پیش آید که چارچوب گزارشگری مالی مربوط، برمبنای یک چارچوب گزارشگری مالی تدوین شده توسط یک مرجع مجاز یا شناخته شده برای تهیه مجموعه کامل صورتهای مالی (برای مثال، استانداردهای حسابداری ایران)، باشد. بنابراین، حسابرس این مطلب را بررسی خواهد کرد که آیا شکل مورد انتظار اظهارنظر، با توجه به چارچوب گزارشگری مالی مربوط، مناسب است یا خیر. عواملی که ممکن است بر ارزیابی حسابرس از کاربرد عبارت ” از تمام جنبه‌های با‌اهمیت … به نحو مطلوب نشان می‌دهد” در اظهارنظر حسابرس تأثیر بگذارد عبارت است از:

• آیا چارچوب گزارشگری مالی مربوط صراحتاً یا تلویحاً به تهیه مجموعه کامل صورتهای مالی محدود شده است یا خیر.
• آیا یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی:

o   به طور کامل با تمامی الزامات چارچوب برای آن صورت مالی یا آن عنصر خاص و ارائه آن صورت مالی یا آن عنصر شامل یادداشتهای مربوط مطابقت دارد یا خیر.

o   حسب ضرورت و به منظور ارائه مطلوب، حاوی اطلاعاتی فراتر از آنچه که به طور مشخص در چارچوب الزامی شده است، یا خیر.

تصمیم حسابرس درباره شکل مورد انتظار اظهارنظر، نیازمند اعمال قضاوت حرفه‌ای است.

 

ملاحظات برنامه‌ریزی و اجرای حسابرسی (رک: بند۱۰)

ت-۹- مربوط بودن هریک از استانداردهای حسابرسی مستلزم بررسی دقیق است. حتی زمانی‌که تنها عنصری خاص از یک صورت مالی، حسابرسی می‌شود، استانداردهایی چون استاندارد ۲۴۰ ، ۵۵۰ و ۵۷۰ اساساً، مربوط تلقی می‌شوند، زیرا آن عنصر خاص می‌تواند در اثر تقلب، معاملات با اشخاص وابسته یا بکارگیری نادرست فرض تداوم فعالیت، تحریف شود.

ت-۱۰- علاوه بر این، استانداردهای حسابرسی که برای حسابرسی صورتهای مالی تدوین شده‌است، باید در صورت لزوم هنگام حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، تعدیل شوند. برای نمونه، تاییدیه‌های کتبی دریافتی از مدیریت درباره مجموعه کامل صورتهای مالی با تاییدیه‌های کتبی درباره ارائه یک صورت مالی یا عنصری خاص براساس چارچوب گزارشگری مالی مربوط، جایگزین می‌شود.

ت-۱۱-   هنگام حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی همراه با حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری، حسابرس ممکن است بتواند از شواهد حسابرسی بدست آمده در اجرای بخشی از حسابرسی مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری، در حسابرسی یک صورت مالی یا یک عنصر خاص استفاده کند. با این حال، استانداردهای حسابرسی، حسابرس را ملزم می‌کند تا حسابرسی یک صورت مالی یا یک عنصر خاص را چنان برنامه‌ریزی و اجرا کند که شواهد حسابرسی کافی و مناسب برای اظهارنظر نسبت به آنها، بدست آورد.

ت-۱۲-   هر یک از صورتهای مالی منعکس در مجموعه کامل صورتهای مالی و بسیاری از عناصر آن صورتهای مالی و یادداشتهای توضیحی مربوط، به همدیگر مرتبط هستند. بنابراین، هنگام حسابرسی یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی، حسابرس ممکن است نتواند به صورت مجزا آن صورت مالی یا آن عنصر خاص را مورد رسیدگی قرار دهد. در نتیجه، ممکن است نیاز باشد حسابرس روشهایی را در رابطه با اقلام مرتبط به هم برای دستیابی به هدف حسابرسی اجرا کند.

ت-۱۳-   علاوه بر این، سطح اهمیت تعیین شده برای یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی ممکن است پایین‌تر از سطح اهمیت مشخص شده برای مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری باشد، که این موضوع بر ماهیت، زمان‌بندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی و ارزیابی تحریفهای اصلاح نشده تأثیر خواهد داشت.

 

ملاحظات گزارشگری (رک: بند۱۱)

ت-۱۴-   طبق استاندارد ۷۰۰، حسابرس باید هنگام اظهارنظر، به ارزیابی این مطلب بپردازد که آیا صورتهای مالی حاوی موارد افشای کافی هست تا استفاده‌کنندگان مورد نظر بتوانند تأثیر معاملات و رویدادهای بااهمیت بر اطلاعات منعکس در آن صورتهای مالی را درک کنند. در مورد یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی توجه به این موضوع مهم است که آن صورت مالی یا عنصر خاص، شامل یادداشتهای توضیحی مربوط، با توجه به الزامات چارچوب گزارشگری مالی مربوط، حاوی موارد افشای کافی باشد تا استفاده‌کنندگان مورد نظر بتوانند اطلاعات آن صورت مالی یا عنصر خاص و تأثیر معاملات و رویدادهای بااهمیت بر اطلاعات منعکس در آن صورت مالی یا عنصر خاص را درک کنند.

ت-۱۵-   پیوست ۲ این استاندارد در برگیرنده مثالهایی از گزارش حسابرس نسبت به یک صورت مالی یا عنصر خاصی از یک صورت مالی است.

اظهارنظر تعدیل شده، بند تأکید بر مطلب خاص یا سایر بندهای توضیحی در گزارش حسابرس نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی (رک:بندهای ۱۴و ۱۵)

ت-۱۶-   حتی اگر اظهارنظر تعدیل شده نسبت به مجموعه کامل صورتهای مالی واحد تجاری، “بند تأکید بر مطلب خاص” یا “سایر بندهای توضیحی” به صورت مالی یا عنصر خاص حسابرسی شده مربوط نباشد، حسابرس ممکن است کماکان بر این باور باشد که اشاره به موضوعات مذکور در “سایر بندهای توضیحی” گزارش حسابرس نسبت ‌به یک صورت مالی یا یک عنصر خاص، مناسب است زیرا از نظر حسابرس، ذکر آن برای درک استفاده‌کنندگان از آن صورت مالی یا عنصر حسابرسی شده یا گزارش حسابرس، سودمند است. (رک: استاندارد ۷۰۶)

ت-۱۷-   در شرایط بسیار نادر، در گزارش حسابرس نسبت ‌به مجموعه کامل صورتهای مالی، ممکن است ارائه عدم اظهارنظر نسبت به نتایج عملیات و جریانهای نقدی و اظهارنظر تعدیل نشده نسبت به وضعیت مالی مناسب باشد، زیرا عدم اظهارنظر تنها نسبت به نتایج  عملیات و جریانهای نقدی ارائه می‌شود، نه صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد.

 

پیوست ۱

 

(رک: بند ت-۳)

نمونه‌هایی از عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی

• حسابهای دریافتنی، ذخیره مطالبات مشکوک‌الوصول، موجودی مواد و کالا، بدهی مزایای طرح بازنشستگی خصوصی، ارزش دفتری داراییهای نامشهود، یا بدهی بابت “خسارات واقع شده و گزارش نشده” در شرکتهای بیمه، شامل یادداشتهای توضیحی مربوط.
• صورت ریز داراییهای امانی نزد دیگران شامل یادداشتهای توضیحی مربوط.
• صورت ریز خالص داراییهای مشهود، شامل یادداشتهای توضیحی مربوط.
• صورت ریز مخارج صرف شده برای اموال اجاره‌ شده، شامل یادداشتهای توضیحی.

مثال ۱:   مفروضات حسابرسی ترازنامه (یک صورت مالی). ترازنامه توسط هیئت‌مدیره واحد تجاری طبق استانداردهای حسابداری تهیه شده است. حسابرس به این نتیجه رسیده است که استفاده از عبارت “از تمام جنبه‌های بااهمیت، …به‌نحو مطلوب نشان می‌دهد” در اظهارنظر حسابرس مناسب است.

مثال ۲:   مفروضات: حسابرسی صورت دریافتها و پرداختهای نقدی (به عنوان یک صورت مالی). صورت مالی مزبور توسط هیئت‌مدیره واحد تجاری و بر مبنای حسابداری نقدی، در پاسخ به درخواست یک اعتبار دهنده درباره اطلاعات جریان نقدی، تهیه شده است. حسابرس به این نتیجه رسیده است که استفاده از عبارت “از تمام جنبه‌های بااهمیت،… به نحو مطلوب نشان می‌دهد” در اظهارنظر حسابرس مناسب است. توزیع یا استفاده از گزارش حسابرس، محدود نشده است.

مثال ۳:   مفروضات حسابرسی مطالبات شرکت نمونه از … (یک عنصر، حساب یا قلم خاصی از یک صورت مالی). اطلاعات مالی توسط هیئت‌مدیره واحد تجاری و طبق الزامات گزارشگری مالی تدوین شده توسط … ، تهیه شده است. توزیع گزارش حسابرس، محدود شده است.